Η προωθούμενη «μεταρρύθμιση» της κυβέρνησης στην τοπική αυτοδιοίκηση δεν έχει προοδευτικό χαρακτήρα
Η «μεταρρύθμιση» στο λειτουργικό πλαίσιο της Αυτοδιοίκησης που προωθεί η κυβέρνηση -σε «θολό», μάλιστα, τοπίο, με μη αποσαφηνισμένες πλήρως τις προθέσεις της- δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες της εποχής μας και, σίγουρα, δεν αποτελεί προοδευτικό «εργαλείο» για ασφαλή μετάβαση στο ακόμα πιο απαιτητικό μέλλον.
Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι υπάρχουν προβλήματα, , δυσκολίες, ελλείψεις, αδυναμίες και στρεβλώσεις, που δεν αντιμετωπίστηκαν από τις δύο σημαντικές θεσμικές παρεμβάσεις («Καποδίστριας» και «Καλλικράτης»). Η εμπειρία που αποκτήθηκε, κυρίως τα τελευταία επτά χρόνια της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας, για το τι φταίει, είναι αρκούντως διδακτική. Επομένως, υπάρχει αυτό που θα μπορούσαμε να οροθετήσουμε, σε γενικές γραμμές, ως κοινή αφετηρία επίγνωσης για το τι πρέπει να γίνει.Ή έστω θα μπορούσε να διαμορφωθεί μία κοινή βάση συζήτησης για μία ολοκληρωμένη, ουσιαστική μεταρρυθμιστική πρόταση.
Για να επιτελέσει η τοπική αυτοδιοίκηση τον προσήκοντα ρόλο της προς της κοινωνία, χρειάζονται γενναίες πολιτικές αποφάσεις, που να εξασφαλίζουν πραγματική αυτοτέλεια των δήμων και των Περιφερειών.Πως θα εξυπηρετήσειεπαρκώς τις ανάγκες των πολιτών, αν δεν απαλλαγεί από καθηλωτικές γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και αδικαιολόγητα οικονομικά βάρη, αν δεν ξεδιαλύνει η περίπλοκη διοικητική δομή του κράτους (επικάλυψη αρμοδιοτήτων κ.α.), που την καθιστούν εξαρτώμενη από την κεντρική διοίκηση και τις «δένουν τα χέρια»; Πως θα εγγυηθεί την τοπική ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή, αν η απαιτούμενη ενίσχυση των αρμοδιοτήτων της δε συνοδεύεται από την απαραίτητη αποκέντρωση πόρων;
Μόνο αν αρθούν αυτά τα προσκόμματα, διευθετηθούν οι βολικές για την κεντρική διοίκηση «εκκρεμότητες» και εξοπλιστούν οι δήμοι και οι Περιφέρειες με ειλικρινή μεταβίβαση αποφασιστικών δυνατοτήτων, θα αποκτήσουν πραγματική ανεξαρτησία. Μόνο έτσι, θα μπορέσουν να βελτιώσουν τη λειτουργική αποτελεσματικότητά τους. Αυτό είναι το υπαρκτόδιακύβευμα μίας νέας νομοθετικής παρέμβασης, το κύριο ζητούμενο.
Θα περίμενε κάποιος εκεί να ρίξει το κέντρο βάρους η κυβέρνηση. Να απαντήσει στον πυρήνα του προβλήματος. Δυστυχώς, αντί να νομοθετήσει για τα αυτονόητα, επιλέγει την αποπροσανατολιστική, την κατ’ επίφαση «προοδευτική», αλλαγή του εκλογικού συστήματος.
Υπό προϋποθέσεις, η καθιέρωση της απλής αναλογικής, θα μπορούσε να επιδράσει θετικά στη λειτουργία των δήμων και των Περιφερειών. Όχι, όμως, έτσι. Αποσπασματικά, ετσιθελικά, με διάλογο «στο πόδι», όπως επιδιώκει να την επιβάλλει η κυβέρνηση. Λες και δύναται να κυβερνήσει καλύτερα ο δήμαρχος ή ο Περιφερειάρχης, αν δε διαθέτει τα κατάλληλα εφόδια, αλλά αλλάξει απλά ο τρόπος διοίκησης!
Έχει γίνει πλέον καταφανές ότι, ο ΣΥΡΙΖΑ, εμμένει πεισματικά σε ένα πείραμα, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που θα επιφέρει η εφαρμογή του στην απρόσκοπτη λειτουργία της τοπικής αυτοδιοίκησης. Αδιαφορώντας αν η εκλογή των δημοτικών και περιφερειακών συμβούλων με το σύστημα της απλής αναλογικής, θα προκαλέσει νέα εμπόδια και δυσχέρειες, θα οξύνει τις αντιπαραθέσεις και, ανάλογα του συσχετισμού δυνάμεων, σε αρκετές περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει και σε ακυβερνησία!
Για το μόνο που ενδιαφέρεται, είναι, να διεκδικήσει μεγαλύτερο μερίδιο στις τοπικές εκλογικές διαδικασίες. Έχοντας δυσαρεστήσει με την κυβερνητική πολιτική του μεγάλο τμήμα της κοινωνίας και βλέποντας να χάνει διαρκώς την εκλογική επιρροή του, επιχειρεί να μετατρέψει το εκλογικό σύστημα σε μηχανισμό προώθησης μικροκομματικών σκοπιμοτήτων. Πασχίζει να περιορίσει, να «ελέγξει» προκαταβολικά, το μέγεθος των αρνητικών εντυπώσεων στην κοινή γνώμη που θα προκληθούν από την αναμενόμενη, βέβαιη «μελανή» ήττα που θα υποστεί ως κυβερνητικό κόμμα στις επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
Το επιχείρημα ότι με την αναλογικότητα του νόμου θα θεσμοθετηθούν οι «ευρύτατες πλειοψηφικές συναινέσεις, οι οποίες αντιστοιχούν στην κοινωνία», έχει …εξουδετερωθεί, ούτως ή άλλως, στην πράξη. Εδώ και χρόνια, στους δήμους και τις Περιφέρειες, έχουν αναπτυχθεί πολλαπλά σχήματα συνεργατικής διακυβέρνησης, συνεννοήσεων και συναινέσεων.
Αυτό που αναμένεται να παρατηρηθεί με την προωθούμενη ρύθμιση, είναι, η επιδείνωση του φαινομένου του παρασκηνιακού «παζαριού» και των υπόγειων συναλλαγών για τη διαμόρφωση των απαιτούμενων πλειοψηφιών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πολύ χρόνο και συνάντησε ανοιχτό πολιτικό πεδίο για ορθολογικές συγκλίσεις. Δε θέλει όμως μία ειλικρινή, προοδευτική μεταρρύθμιση στο χώρο της Αυτοδιοίκησης.