Τρεις διαπιστώσεις:
Α. Η Ελλάδα δεν είναι μία μεγάλη χώρα και έχει την ανάγκη να αξιοποιεί το μέγιστο των δυνατοτήτων σε κάθε περιοχή της, από το βορρά μέχρι το νότο και από τη δύση μέχρι την ανατολή.
Β. Το συγκεντρωτικό σύστημα διοίκησης και ανάπτυξης που υιοθετήθηκε στη χώρα επί δεκαετίες, διαμόρφωσε τόπους πολλών ταχυτήτων και ευθύνεται για την απώλεια πολλών ευκαιριών.
Γ. Η Αυτοδιοίκηση δεν μπορεί να συνεχίσει να αποτελεί ένα «αποθετήριο αρμοδιοτήτων» (που πολλές φορές μάλιστα είναι επικαλυπτόμενες μεταξύ του α’ και του β’ βαθμού Αυτοδιοίκησης ή μεταξύ κεντρικού κράτους και Αυτοδιοίκησης), αλλά πρέπει να λειτουργήσει ως πραγματικός μοχλός ανάπτυξης.
Η «απάντηση» στις διαπιστώσεις αυτές και η εκκίνηση μίας νέας «πορείας» που θα προσφέρει τεράστια ώθηση στην χώρα, πιστεύω ότι περνάει μέσα από την αντιστροφή της ρήσης «think local, act global» σε «think global, act local» ή για να το εκφράσω στα ελληνικά, έχουμε πλέον ανάγκη από μία στρατηγική που θα υπακούει στη ρήση «σκέψου εθνικά, δράσε τοπικά». Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από μία ουσιαστική αποκέντρωση και τη δημιουργία μίας «πολυκεντρικής» Ελλάδας. Μέσα από την δυνατότητα που πρέπει να έχει η Αυτοδιοίκηση για περισσότερους πόρους και έργα, υπακούοντας στην εθνική στρατηγική της «ανάπτυξης για όλους».
Αυτή ακριβώς την ανάγκη για την ανατολή μίας νέας εποχής στην Αυτοδιοίκηση που θα καταφέρει να επιταχύνει την ανάπτυξη και να απελευθερώσει δυνάμεις που επί χρόνια παραμένουν αναξιοποίητες, βιώνουμε έντονα στη Δυτική Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, όπου τα σημαντικά βήματα προόδου που έχουν γίνει, έχουν αποκαλύψει ακόμα περισσότερο τις πολύ ισχυρές δυνατότητες της περιοχής. Ένα πολύ πρόσφατο παράδειγμα των δυνατοτήτων που έχει η Αυτοδιοίκηση να συμβάλλει καθοριστικά στην ανάπτυξη μίας περιοχής, συμβάλλοντας σημαντικά στην εθνική στρατηγική, είναι η εμπιστοσύνη που έδειξε προσωπικά ο πρωθυπουργός στις ενεργειακές κοινότητες της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, ανάβοντας το «πράσινο φως» για να πάρουν όρους σύνδεσης και να γίνει πράξη το μεγαλύτερο συνεργατικό ενεργειακό εγχείρημα στην Ευρώπη. Ένα σύνολο 67 τοπικών φορέων, ενώνουμε δυνάμεις για να γίνουμε οι ίδιοι παραγωγοί ενέργειας και να ανακουφίσουμε κάπου 300.000 συμπολίτες μας - οι 140.000 εκ των οποίων είναι επαγγελματίες αγρότες - από το δυσβάσταχτο ενεργειακό κόστος. Αν αυτό δεν είναι ένα παράδειγμα «ενεργειακής δημοκρατίας» και «ανάπτυξης για όλους», τότε τι είναι;
Όμως, υπάρχουν πάρα πολλά που μπορούν – και πρέπει – ακόμα να γίνουν. Για παράδειγμα, η ανάδειξη της Ολυμπιακής Γης ως προορισμός παγκόσμιας εμβέλειας, θα ενισχύσει μόνο την τοπική οικονομία ή και την εθνική; Και πόσο κρίμα είναι άραγε, αυτή η χώρα να έχει έναν τέτοιο παγκόσμιο «θησαυρό», αλλά να μην τον αξιοποιεί όπως θα έπρεπε; Αυτό είναι ένα έργο που μπορεί να αναλάβει η Αυτοδιοίκηση, αρκεί να έχει τις κατάλληλες δυνατότητες. Γι’ αυτό και η Αυτοδιοίκηση - ειδικά η Περιφερειακή - πρέπει να είναι το βήμα διαλόγου που θα τοποθετεί τους άξονες για τις εθνικές πολιτικές. Και επίσης, να γίνει ο πιο ισχυρός βραχίονας ενός σύγχρονου κράτους που δεν θα έχει μόνο ένα κέντρο, αλλά πολλά και σημαντικά σε κάθε περιοχή της χώρας.
«Σκέψου εθνικά, δράσε τοπικά»!