«Η στάση Μακρόν έναντι της Τουρκίας, είναι βούτυρο στο ψωμί του Ερντογάν και στο σχέδιό του να εμφανιστεί ηγέτης του Ισλάμ. Το θέλει, το επιδιώκει, θέλει να βάλει απέναντί του τη Γαλλία, έχει να κερδίσει από αυτό και ταυτόχρονα διαιρεί την Ευρώπη. Από την άλλη όμως, ο Μακρόν δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά παρά να “τσιμπήσει”! Δηλαδή να μην επιτρέψει την υφαρπαγή μιας ατζέντας από τη Μαρί Λεπέν, προκειμένου να κρατήσει τον χώρο της κλασσικής ρεπουμπλικανικής δεξιάς της Γαλλίας.»
Τα παραπάνω ανέφερε ο επίκουρος καθηγητής Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ κ. Μίλτος Σαρηγιαννίδης, μιλώντας στο Radio North 98 και σχολιάζοντας τις κινήσεις του Γάλλου προέδρου μετά τον αποκεφαλισμό του καθηγητή Ιστορίας Σαμιέλ Πατί, τον πόλεμο που κήρυξε ο Εμανουέλ Μακρόν κατά του ισλαμικού φανατισμού και τις αντιδράσεις Ερντογάν κατά της Γαλλίας και του Εμ.Μακρόν προσωπικά.
«Ο Ερντογάν ξέρει ότι μπορεί να παίξει πολύ καλά το πολιτισμικό παιχνίδι απέναντι στον Μακρόν, διότι η Γαλλία φιλοξενεί εκατομμύρια μουσουλμάνων. Αυτό μπορεί να προκαλέσει μια εσωτερική κρίση στη Γαλλία που μπορεί να είναι από αναταραχές σε προάστια και κέντρο Παρισιού μέχρι και βαθύτερες τομές και δομικές αλλαγές στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό της Γαλλίας, με την ακροδεξιά να έρχεται να καταλάβει προνομιακά αυτό το χώρο της σύγκρουσης με το διαφορετικό και είναι κάτι θεωρεί ο Ερντογάν ότι μπορεί να πληγώσει τον Μακρόν.»
Σύμφωνα με τον ίδιο, η τριμερής Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ, προοιωνίζει «ένα ενιαίο αμυντικό δόγμα με τη λογική της σταδιακής σφυρηλάτησης ενός θεσμικού χώρου στη Ν.Α Μεσόγειο, όπου η εξίσωση της ασφάλειας και της σταθερότητας θα παραλείπει την Τουρκία. Δηλαδή βλέπουμε πως οι ΗΠΑ καλλιεργούν επί μέρους τέτοια είδους σχέση με την Ελλάδα, με την Κύπρο, με την Αίγυπρο, με το Ισραήλ, ώστε να προχωρήσουν σταδιακά σε μια θεσμική συγκρότηση ενός περιφερειακού οργανισμού, ο οποίος θα καλύπτει τα θέματα ασφάλειας και ειρήνης στη ΝΑ Μεσόγειο, κάτι που δεν μπορεί να κάνει το ΝΑΤΟ, αυτή τη στιγμή.»
Ο κ. Σαρηγιαννίδης εξέφρασε την εκτίμηση: «Αργά ή γρήγορα η ΕΕ θα πρέπει να απαντήσει με τρόπο ηχηρό, αλλά είτε πρόκειται για τις Βρυξέλλες, είτε για τη Μόσχα, είτε κυρίως και για την Ουάσιγκτον ο χρόνος αντίδρασης εξαρτάται από τη διάδοχη κατάσταση, αν είναι δηλαδή, έτοιμες να αποκαθηλώσουν τον Ερντογάν. Αυτό το σενάριο, σοκ και δέους κατά Ερντογάν, αυτή της στιγμή μπορεί να το συζητούν στις δυο πλευρές του Ατλαντικού, σ΄ ένα επίπεδο ανεπίσημο.»