«Διαψεύδονται οι προσδοκίες των πολιτών»
Επί δέκα χρόνια ο ελληνικός λαός πορεύεται αγωνιζόμενος σκληρά για να ξεφορτωθεί τις μνημονιακές συνέπειες που άλλαξαν ριζικά τη ζωή όλων. Ο καθένας παλεύει μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες, τις οποίες η πανδημία έκανε ανυπόφορες και δυσβάσταχτες,για ν’ ανταποκριθεί στις καθημερινές ανάγκες της οικογένειάς του. Κυρίως όμως αγωνίζεται για ν’ αποτρέψει το θλιβερό, και μάλλον αναπόφευκτο, ενδεχόμενο να παραδώσει στις επόμενες γενιές, για πρώτη φορά στην ιστορία του έθνους μας, μια κοινωνία χειρότερη απ’ αυτήν που κληρονομήθηκε απ’ τις προηγούμενες γενιές.
Δικαιώματα τσαλακώθηκαν και χάθηκαν, ελευθερίες υποχώρησαν, εισοδήματα εξανεμίσθηκαν, η ανεργία επεκτάθηκε, οι ευκαιρίες περιορίστηκαν, η ανασφάλεια μεγάλωσε, η προοπτική θόλωσε. Η οπισθοχώρηση του κοινωνικού και οικονομικού περιβάλλοντος είναι πλέον γεγονός αναμφισβήτητο.
Ποιο είναι συνεπώς το χρέος της πολιτικής ηγεσίας του τόπου; Να ξεθάψει το «τσεκούρι του πολέμου» για την κατάκτηση ή την διατήρηση της εξουσίας; Να μεταχειριστεί όρους και μεθόδους του παρελθόντος για να τιμήσει τα κομματικά λάβαρα;
Μ’ αυτόν τον τρόποθα προσανατολιστεί η ελληνική κοινωνία προς την έξοδο τουμνημονιακού τούνελ; Έτσι θα ανατραπούν οι μνημονιακές συνθήκες και θα επανακατακτηθούν σταδιακά όλα όσα απωλέσαμε την τελευταία δεκαετία;
Δυστυχώς, οι πολιτικές αντιπαραθέσεις του τελευταίου διαστήματος με φόντο τα τραγικά γεγονότα της Νέας Σμύρνης αλλά και τα «δικαιώματα του Κουφοντίνα» σε κανέναν πολίτη δεν ενισχύουν την αισιοδοξία ότι το πολιτικό σύστημα έχει αντιληφθεί την αποστολή του. Όσο η κυβέρνηση συνεχίζει να κρατά μισάνοιχτο το παράθυρο στον ούριο άνεμο άνθισης του κρατικού αυταρχισμού και η αξιωματική αντιπολίτευση εξακολουθεί να κλείνει το μάτι στις συνθήκες μπάχαλου τόσο περισσότερο η κοινωνία μας θα βυθίζεται στα λασπόνερα διχαστικών προβληματισμών.
Με τον τρόπο αυτό ενισχύεται η περιχαράκωση των κομματικών στρατών αλλά διαψεύδονται οι προσδοκίες των πολιτών.