* του Γιώργου Καρρά, βουλευτή του Κινήματος Αλλαγής
Μέχρι το τέλος του 2014 η χαμηλή και μέσης αξίας πρώτη κατοικία των οικογενειών προστατεύετο από τους πλειστηριασμούς. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τυμπανοκρουσίες προχώρησε σε τροποποίηση του νόμου του ΠΑΣΟΚ του 2010 και για να καρπωθεί πολιτικά οφέλη, τον ονόμασε “νόμο Σταθάκη”. Η αύξηση του αριθμού των ειρηνοδικών και των γραμματέων, ώστε να επιταχυνθεί η εκδίκαση των αιτήσεων των δανειοληπτών που ζητούσαν να προστατευθεί η κατοικία τους, δεν απέδωσε.
Ταυτόχρονα τον Νοέμβριο 2015 έγινε η τρίτη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, που στοίχισε στον ελληνικό λαό 26 δις ευρώ. Ο κ. Τσίπρας δεσμεύτηκε τότε να επιλύσει το πρόβλημα των κόκκινων στεγαστικών δανείων, χρησιμοποιώντας μεγάλο μέρος του ποσού της ανακεφαλαιοποίησης, είτε για μείωση ή και διαγραφή του οφειλομένου ποσού των στεγαστικών δανείων των ανήμπορων.
Αλλά έκτοτε η Κυβέρνηση αδράνησε πλήρως και γι’αυτό τα 26 δις της ανακεφαλαιοποίησης εξανεμίστηκαν πολύ γρήγορα, με δυσμενείς συνέπειες τόσο σε βάρος των δανειοληπτών-οικογενειών, όσο και των τραπεζών. Άλλωστε, ούτε ο νόμος Σταθάκη λειτούργησε, εξαιτίας των ανελαστικών και αυστηρών κριτηρίων υπαγωγής στις διατάξεις του.
Η πλήρης αδράνεια του ΣΥΡΙΖΑ είχε ως αποτέλεσμα τα στεγαστικά δάνεια που δεν μπορούσαν να εξυπηρετηθούν να επιβαρύνονται με τόκους και έξοδα και το πρόβλημα των τραπεζών να γιγαντώνεται, ενώ η Κυβέρνηση εξακολουθούσε να σφυρίζει αδιάφορα.
Για να δικαιολογήσει την ανικανότητά της η Κυβέρνηση, με τον μετακληθέντα εξ Αμερικής Υπ . Ανάπτυξης κ. Παπαδημητρίου, καλλιέργησε το μύθο των στρατηγικών κακοπληρωτών. Δηλαδή των τάχα ευπόρων που αρνούνται να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους. Αφήγημα που ικανοποίησε τις τράπεζες, γιατί τους επέτρεψε να εντείνουν τις πιέσεις στους δανειολήπτες.
Μετά τέσσερα χρόνια, με αποκλειστική ευθύνη της Κυβέρνησης, ούτε τα σπίτια μπορούν να σωθούν, ούτε και οι τράπεζες. Ο Αντιπρόεδρος κ. Δραγασάκης, ξεχνώντας τις φιλολαϊκές διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται να έχει επιλέξει ως μοναδική πολιτική τη διάσωση των τραπεζών.
Έτσι λοιπόν, όταν για οποιονδήποτε λόγο, ακόμη και χωρίς ευθύνη του οφειλέτη, απορρίπτεται η αίτηση υπαγωγής στον νόμο για προστασία της πρώτης κατοικίας, τότε αυτός καλείται από τις τράπεζες να πληρώσει την οφειλή με αυξημένο τόκο υπερημερίας, που θα εκκαθαριστεί αναδρομικά από την πρώτη μέρα καθυστέρησης. Συνέπεια που καθιστά τα δάνεια πλέον δυσβάσταχτα και προσηυξημένα τουλάχιστον κατά 50%. Και αυτά με νομοθέτημα που εισηγήθηκε ο κ. Δραγασάκης και ψήφισαν οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Ελάχιστοι πλέον μπορούν να ανταποκριθούν σε τόσο βαριές και άδικες υποχρεώσεις. Έτσι ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, εφηύρε προ εβδομάδος το νέο του αφήγημα: ότι οι τράπεζες χρειάζονται ανακεφαλαιοποίηση εκ νέου, δήλωση που γέννησε τεράστια ερωτηματικά. Μοναδική ερμηνεία που μπορεί να έχουν τα λεγόμενά του, από το μέχρι σήμερα πολιτική της Κυβέρνησης, είναι ότι προσπαθεί να δημιουργήσει τρόμο και ανησυχία στους καταθέτες και την κοινωνία, προκειμένου να αποδεχθούν το κυνηγητό των δανειοληπτών από τις τράπεζες και τις εταιρίες απόκτησης και διαχείρισης δανείων, που εξαπολύεται καθημερινά.
Τώρα η Κυβέρνηση ανακοινώνει ότι σε συνεργασία με τους θεσμούς και τις τράπεζες επεξεργάζεται νέο νόμο προστασίας της πρώτης κατοικίας, ενώ η μέχρι σήμερα πολιτική της αποδεικνύει ότι προέχει η υποστήριξη των τραπεζών και όχι η προστασία των νοικοκυριών, γιατί ήδη διαρρέει ότι οι 20.000 πλειστηριασμοί που προγραμματίζονται για το 2019 θα αυξηθούν κατά 50% τουλάχιστον.
Οι δανειολήπτες θα οδηγηθούν ή να υποκύψουν στις ορέξεις των τραπεζών και των funds, ή να χάσουν τα σπίτια τους. Σε κάθε περίπτωση, ό,τι από τα δύο και αν συμβεί, τα κέρδη θα είναι τεράστια σε βάρος των οικογενειών.
Στην ολοκληρωμένη πρόταση νόμου που έχουμε καταθέσει ως Κίνημα Αλλαγής, δεν μας αρκεί απλώς να ανασταλούν οι πλειστηριασμοί για κάποιο χρονικό διάστημα, όπως πράττει η Κυβέρνηση μέχρι 28-2-2019, αλλά να υπάρξουν ουσιαστικές ρυθμίσεις υπέρ των δανειοληπτών, ώστε να εξασφαλιστεί το δικαίωμα στην πρώτη κατοικία.