Μπορεί να ακούγεται απίστευτο και όμως, εν μέσω της πανδημίας του κορωνοϊού η Κυβέρνηση νομοθετεί διαδικασία ώστε νομίμως να μην δίνονται στους εργαζομένους των ΟΤΑ τα Μέσα Ατομικής Προστασίας (ΜΑΠ), αλλά μελλοντικά να αποτιμώνται σε χρήμα.
Όπου ΜΑΠ, για να γίνει αντιληπτό, είναι π.χ. για τους εργαζομένους στην καθαριότητα και σε σειρά άλλων Υπηρεσιών τα γάντια, η μάσκα, τα ειδικά άρβυλα, καπέλα και ρούχα, τα ανακλαστικά γιλέκα, και όλα όσα αναλυτικά ορίζονται ανά κατηγορία εργασίας (π.χ. εργαζόμενοι στο πράσινο, στα αμαξοστάσια, στα νεκροταφεία, στα σχολεία, στα δημοτικά κτίρια κλπ) στην αριθμ. 43726/7.6.2019 (Φ.Ε.Κ. Β’ 2208)ΚΥΑ.
Ειδικότερα, το αρ.52 του κατατεθέντος Νομοσχεδίου αντικαθιστά το α’ εδάφιο της παρ.1 του αρ.97 του ν.4483/2017, ορίζοντας ότι: «Τα Μέσα Ατομικής Προστασίας (Μ.Α.Π.) του δικαιούχου προσωπικού των ΟΤΑ που προβλέπονται στην υπ’ αρ. 43726/7.6.2019 κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Οικονομικών (Β΄ 2208), τα οποία δεν χορηγούνται εντός του έτους, αποτιμώνται σε χρήμα, σύμφωνα με την τιμή διαγωνισμού που προκηρύχθηκε ή άλλου διαγωνισμού προγενέστερων ετών που είχε λάβει χώρα για την προμήθεια των ίδιων ειδών και αποδίδονται με τις εξής προϋποθέσεις:»
Υπογραμμίζουμε ότι η ρύθμιση δεν αφορά συγκεκριμένο έτος, όπως π.χ. το 2017 ψηφίστηκε ειδικά για τα ΜΑΠ των ετών 2012, 2013, 2014, 2015 και 2016. Είναι μόνιμη διαδικασία.
Στην Αιτιολογική Έκθεση οι Υπουργοί καθιστούν σαφή τον πάγιο χαρακτήρα της ρύθμισης, αναφέροντας ότι «προβλέπεται πάγια διαδικασία για την απόδοση σε χρήμα των ΜΑΠ που δεν αποδίδονται στο δικαιούχο προσωπικό των ΟΤΑ».
Το άρθρο δεν περιλαμβανόταν στο Ν/Σ, όταν πριν λίγες ημέρες ετέθη σε δημόσια διαβούλευση. Εμφανίστηκε μέσα στο κείμενο Ν/Σ που κατετέθη. Η προσθήκη του μάλιστα πρέπει για κάποιο λόγο να έγινε τροχάδην, γιατί ο νομοθέτης μες στη βιασύνη του δεν είδε λίγο πιο κάτω στο ίδιο αρ.97 του ν.4483/2017, τι λέει η παρ.2 ώστε να την καταργήσει. Στην παρ.2 ρητά είχε ψηφιστεί ότι «δεν επιτρέπεται η αποτίμηση σε χρήμα των ΜΑΠ που προβλέπονται στην ΚΥΑ». Δεν το καταργεί και απο πάνω στην παρ.1 νομοθετεί το αντίθετο (!), υπόδειγμα καλής νομοθέτησης.
Υπενθυμίζεται ότι η μη απόδοση των ΜΑΠ και η αποτίμησή τους σε χρήμα, αποτελεί πρακτική που έχει εκτενώς εφαρμοστεί στο παρελθόν, σε κάποιες περιπτώσεις ως “παρακαμπτήρια οδός” που από κοινού “εξυπηρετούσε” Αιρετούς και εργαζομένους, για διαφορετικούς δημοσιονομικούς, πολιτικούς, πρακτικούς και λοιπούς λόγους την κάθε πλευρά. Υποτίθεται ότι εν έτη 2020, με τη Χώρα να έχει βιώσει πολυετή δημοσιονομική κρίση και στη δίνη της υγειονομικής κρίσης, ο νομοθέτης θα είχε γίνει σοφότερος.