Ανδρέας Καρακώστας, δημοσιογράφος, Σύμβουλος Δημοτικής Κοινότητας Γαλαξιδίου

Από τους μεγάλους πυρετούς στα δέκατα και, από τις ηχηρές εξαγγελίες στην περίσκεψη. Ίσως όχι απ’ όλους, αλλά δικαίως και απολύτως δικαιολογημένα να πω εγώ, καθώς η επόμενη ημέρα των εκλογών σε φέρνει αντιμέτωπο, «κερδισμένο» ή «χαμένο», με την πραγματικότητα, που εξήγγειλες διατεθειμένος να διορθώσεις και στον βαθμό που η επάρκειά σου και οι αντικειμενικές συνθήκες το επιτρέπουν, να ανατρέψεις ολοσχερώς.
 
Μαζί με ένα μεγάλο και ειλικρινές ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη, όλοι εμείς οφείλουμε στοιχειωδώς να κρατήσουμε ζωντανή την προσδοκία, να χαμηλώσουμε ταπεινά το φρύδι, αφήνοντας τις βαθυστόχαστες βολικές αναλύσεις καφενείου για το τι «δεν έγινε» ή «δεν έκαναν», γιατί δεν ήθελαν, ακουσίως ή εκουσίως δεν μπόρεσαν και, να κάνουμε το στοιχειώδες: Να δώσουμε λύσεις. Όχι γενικώς και αορίστως. Όχι ανάλογες εκείνων που ο καθένας εξ υμών (ή ημών) ψιθυρίσαμε σκοπίμως προεκλογικά στην ομήγυρη, αλλά εκείνες που με την ψήφο του το εκλογικό σώμα υπερψήφισε παρέχοντας στον Θανάση Παναγιωτόπουλο την δύναμη ευθύνης να προχωρήσει μπροστά.

Περιορίζομαι στα του οίκου μου. Στα της πόλης μου. Μαζί με το ευχαριστώ θα ‘θελα να θυμίσω ότι η συμπαράταξή μου έγινε με βάση την υλοποίηση συγκεκριμένων αρχών. Ξεκάθαρο και ειλικρινές πλαίσιο, ορθολογική διαχείριση, ανοιχτά χαρτιά προς όλους και για όλους ανεξαιρέτως. Αλλά και με την διαβεβαίωση αντιμετώπισης συγκεκριμένων προβλημάτων, που σχετίζονται ευθέως με την υπεραξία του Γαλαξιδιού και της ευρύτερης περιοχής, την ποιότητα ζωής των κατοίκων του, την διαφύλαξη του ιστορικού ρόλου και της ξεχωριστής φυσιογνωμίας του.
Όχι αναίτια, όχι γιατί αυτό θέλουν οι περισσότεροι ή μπορεί να καταστεί εύπεπτο ή βολικό άλλοθι. Αλλά γιατί είναι ο μόνος τρόπος να μακροημερεύσουμε.
Μπορεί ν’ ακούγεται λίγο υψιπετές-βαρύγδουπο, αλλά αυτή είναι η πικρή-μικρή μας αλήθεια: Ότι η διαφύλαξη όσων ο καθένας μας με κόπο και στερήσεις κατάφερε μέχρι πριν λίγα χρόνια να επιτύχει και σήμερα δοκιμάζονται βάναυσα, καλούμαστε όλοι εμείς με δράσεις και συγκεκριμένες λύσεις να υπερασπιστούμε. Χωρίς μισόλογα, χωρίς ν’ αλληθωρίζει το μάτι στο χθες.

Το να δουλέψει όπως ακριβώς έχει σχεδιαστεί να δουλεύει ο Βιολογικός Καθαρισμός του Γαλαξιδίου, το να δείξει σεβασμό η μοναδικής ομορφιάς παραλιακή ζώνη του σε μας τους ίδιους, στους επισκέπτες και στα παιδιά μας, το να υπερασπιστούμε την ασφαλή μετάβαση όλων μας στην εργασία ή στα σπίτια μας, το να έχουμε μια πόλη καθαρή ευθέως προσηλωμένη στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που την καθιστούν ξεχωριστή και πόλο έλξης, το να ξεκαθαρίσουμε το ύψος των ωφελημάτων που μας οφείλονται από δραστηριότητες όπως τα ΑΠΕ, δεν μπορεί να ’ναι ζητούμενα.
Δεν είναι και δεν μπορεί να συνεχίζουν να είναι υπό αίρεση, πόσο μάλλον από ανθρώπους που αποφάσισαν λίγο καιρό πριν να πλαισιώσουν μια νέα προσπάθεια, που έδειξε –και προσωπικά είμαι πεπεισμένος πως είναι- αποφασισμένη για τομές.
Υπάρχει το σχέδιο, υπάρχουν οι άνθρωποι, υπάρχει όμως και το κέφι. Αρκούν;

Πριν προκινδυνεύσω την απάντηση θα ήθελα να θυμίσω πως αν ανατρέξει κανείς στο πρόγραμμα που η «Ανανεωτική Κίνηση Δελφών» προεκλογικά κατέθεσε ως πρόταση, εύκολα θα διαπιστώσει ότι μίλαγε για την διαπίστωση του αυτονόητου, που όμως δεν ήταν και, φοβάμαι, συνεχίζει -ελπίζω για λίγες μόνο ακόμη εβδομάδες- να μην είναι.
Δεν μιλάω και δεν έχω την παραμικρή διάθεση να ψέξω πρόσωπα. Η ταμπακιέρα, σχετίζεται με τις πολιτικές, όχι με τα πρόσωπα. Αυτά κρίθηκαν και, στον βαθμό που οι παλαιότερες επιλογές τους θα ‘ρθουν στο φως εν ευθέτω χρόνο, θα κριθούν και στην συνέχεια.

Η σκυτάλη πλέον πέρασε σε άλλα χέρια κι αυτά είναι που τώρα έχουν την ευθύνη. Και η ευθύνη είναι μεγάλη. Δυσανάλογα μεγάλη. Είναι όμως και ευκαιρία, για να ξαναγνωριστούμε, να ξεκαθαρίσουμε οριστικά και αμετάκλητα τα του οίκου μας, να επαναπροσδιορίσουμε και να επαναπροσδιοριστούμε. Πριν μιλήσουμε για την απέναντι πλατεία, ν’ αναλογιστούμε την εικόνα της αυλής και του πεζοδρομίου μας. Κι αφού την «σκουπίσουμε», να γυρίσουμε οριστικά σελίδα. Όχι μόνο μ’ εκείνους που επιλέξαμε, με όποιον τρόπο κι αν το κάναμε, στις πρόσφατες εκλογές, αλλά μ’ όλους μαζί. Γιατί αυτή η ιστορία αφορά όλους μαζί, όλους μας κι ας ήταν μέχρι σήμερα προνόμιο λίγων…
Χρωστάω από την πιο πάνω παράγραφο μια απάντηση και δεν προτίθεμαι να υπεκφύγω: «Μένει να διαπιστωθεί». Αυτή είναι η απάντησή μου στο ερώτημα κατά πόσον η νέα δημοτική αρχή και όσοι από εμάς την στελεχώνουν θα καταφέρει ν’ ανταποκριθεί.

Γι’ αυτό που είμαι πεπεισμένος όμως είναι πως εάν τηρήσουμε και το κόμμα όσων προεκλογικά εξαγγείλαμε, μείνουμε προσηλωμένοι στον πυρήνα όσων ο καθένας από εμάς θα ήθελε να επιφυλάξει στον ίδιο και τα παιδιά του και αναφέρονται ρητώς στις προεκλογικές μας διακηρύξεις, τότε το στοίχημα θα έχει κερδηθεί. Δικαίως θα εμπνεύσει και τους πλέον δύσπιστους και στο τέλος θα καταστήσει το αύριο αυτής της όμορφης πόλης, που κάποιοι από εμάς γεννήθηκαν ή επέλεξαν για να ζήσουν, υπόθεση όλων μας.