Κώστας Αγγελής Δημοτικός Σύμβουλος Χαλανδρίου

Tα «λουκέτα» της πλατείας

Θλίψη, ήταν το πρώτο συναίσθημα σήμερα το πρωί αντικρίζοντας το θέαμα στιβαγμένων τραπεζιών στην Κεντρική πλατεία Χαλανδρίου. Άλλα δύο καταστήματα σύμβολα της πόλης έκλεισαν. Σύμβολα εννοώ ως θέση και ιστορία. Για πρώτη φορά η παραδοσιακή πλατεία έμεινε με ένα και μόνο καφέ σε λειτουργία!

Εκεί που άλλοτε ο Σπανός, ο Αφεντούλης, το καφενείο του Κανάρη, το Castello και αργότερα το Ρlace το Haagen Dazs, το Αρμόλια έσφιζαν από ζωή, σήμερα Δευτέρα πρωί, και άγνωστο μέχρι πότε, στέκονται άψυχα και έρημα τα διατηρητέα της πλατείας.
Κρίμα...

Το κρίμα όμως, γίνεται μεγαλύτερο αν αναλογιστεί κανείς ότι τα δύο αυτά καταστήματα και ένα τρίτο, όπως έμαθα πριν λίγο, στην πλατεία Δούρου κι αυτό με τη δική του μικρή αλλά πλούσια ιστορία, έρχονται να προστεθούν σε μια σειρά άλλων αντίστοιχων καταστημάτων, που έβαλαν λουκέτο τους τελευταίους μήνες.

Το Χαλάνδρι που ξέρουμε φαίνεται να αλλάζει. Στις δύσκολες ημέρες που περνούν οι συγκεκριμένοι επιχειρηματίες, το απολυμένο ή και απλήρωτο προσωπικό τους, οι ιδιοκτήτες τους, που ίσως αναζητούν τα ενοίκιά τους, οι προμηθευτές τους ακόμη ακόμη, δεν θέλω να ξύσω πληγές. Επιβάλλεται όμως μια συζήτηση...
Η σημερινή Διοίκηση του Δήμου δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Το Χαλάνδρι που διοικούν, απαξιώνεται και υποβαθμίζεται καθημερινά.

Επιγραμματικά προς το παρόν αναφέρω τους δύο άξονες που κινείται η Διοίκηση του Δήμου και οι οποίοι μοιάζουν οι κύριοι υπεύθυνοι των λουκέτων αυτών, αλλά και αυτών που απεύχομαι να ακολουθήσουν.

Α. Η συνολική καχυποψία, η αρνητική προδιάθεση και ο εκδικητικός τρόπος αντιμετώπισης των ΚΥΕ. Μην ξεχνάμε τις βαρύγδουπες δηλώσεις για far- west, για Μαφίες, για "κοινωνικά συμβόλαια με τους Δημότες", για τη μετατροπή του κέντρου σε Μπαρούπολη ακολούθησαν ενέργειες αποτρεπτικές για την ίδρυση νέων, στοχοποίηση και κεκαλυμένος πόλεμος στα ήδη υπάρχοντα, τα οποία και αποτελούν μια από τις σημαντικές πηγές εσόδων του Δήμου. Με το άλλοθι της νομιμότητας ενοχοποιούν τους επιχειρηματίες - " ταξικούς αντίπαλούς" τους.

Β. Η "χειρουργική" απαξίωση του «brand» Χαλάνδρι. Οι λέξεις ανάπτυξη, επιχειρηματικότητα, αγορά των Β. Π. είναι πλέον λέξεις ταμπού και απαγορευμένες, με αποτέλεσμα η πόλη να ολισθαίνει προς τα κάτω.
Δυστυχώς για την Διοίκηση του Δήμου το Χαλάνδρι είναι ένα αστικό προάστιο και αυτό θα παραμείνει, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές της να το καταστήσει "Μπολιβαριανή Δημοκρατία".
Συνέπεια όλης αυτής της υποβάθμισης είναι τα νέα λουκέτα και πραγματικά θα είχε ενδιαφέρον μια συζήτηση για το μέλλον αυτής της πόλης. Να μετρηθούμε για το πώς θέλουμε το Χαλάνδρι, σε μια συζήτηση απαλλαγμένη από ιδεοληψίες, σε μια συζήτηση ουσιαστική και δημιουργική.