Ο νέος δήμαρχος Αγίας Παρασκευής στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ: Υπερασπιζόμαστε το δημόσιο συμφέρον των πολιτών και της πόλης

Σχεδόν μια εικοσαετία αγωνίζεται για τα κοινά, σχεδόν τα ίδια χρόνια κάνει μαθητείες στα δημοτικά Συμβούλια της πόλης, για να βρεθεί τελικά στη θέση του άνδρα που θα διοικήσει τον Δήμο της Αγίας Παρασκευής για τα επόμενα πέντε χρόνια.

Ο Γιάννης Σταθόπουλος περίμενε σε αυτές τις εκλογές τη νίκη του, λέει, αλλά το στοίχημα βρίσκεται στ’ αλήθεια μπροστά: Με μια πόλη που απώλεσε εδώ και χρόνια τα «καλά» των Βορείων Προαστίων και απέκτησε την «αναρχία» των κεντρικών, μια κοινωνία που ασθμαίνει ψυχολογικά λόγω κρίσης κι έναν τόπο που βαρέθηκε να ελπίζει και να προσδοκά, ο νεοκελεγείς δήμαρχος έχει πολλή δουλειά!

Κι αν ο Ουίνστον Τσώρτσιλ είπε ότι η πολιτική είναι η ικανότητα να προλέγεις τι θα γίνει τον επόμενο χρόνο και μετά να εξηγείς γιατί τελικά δεν έγινε, ο νέος δήμαρχος δηλώνει αποφασισμένος να καταρρίψει τα «τσιτάτα» και να αφήσει έργο που και να θέλει κανείς, δε θα ξεχνά.

Εμείς, ως οφείλαμε, τού δώσαμε χώρο για τις πρώτες συστάσεις και εκείνος δέχτηκε να μας τις κάνει προσωπικά.

«Γεννήθηκα στη Μυγδαλιά Γορτυνίας από γονείς δασκάλους. Τελείωσα το δημοτικό σχολείο του χωριού και στη συνέχεια πήγα στο Α΄ Γυμνάσιο Τρίπολης. Από το 1964 ερχόμασταν τα καλοκαίρια και παραθερίζαμε στην Αγία Παρασκευή, όπου ο πατέρας μου έκτισε τότε σπίτι στην περιοχή των Δασκαλικών στον Τσακό. Εκεί εγκατασταθήκαμε μόνιμα με όλη μου την οικογένεια, την αδελφή και τον αδελφό μου, το καλοκαίρι του 1971».

 «Ακολούθησαν οι σπουδές μου στην Ιατρική Αθήνας, όπου εισήχθην με υποτροφία, η στρατιωτική μου θητεία στη Λήμνο και τη Λάρισα, το Αγροτικό στο Παναρκαδικό Νοσοκομείο και η λήψη ειδικότητας Μαιευτήρα –Χειρουργού-Γυναικολόγου. Την ειδικότητα την έκανα στο νοσοκομείο Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού», στο «Μεταξά» και στο «Έλενα Βενιζέλου». Οι μεταπτυχιακές μου σπουδές αφορούσαν στον προγεννητικό έλεγχο. Έκτοτε εξασκώ ελεύθερο επάγγελμα. Έχω μιλήσει σε πολλά συνέδρια, έχω δημοσιεύσεις στην Ελλάδα κσι το εξωτερικό και τώρα είμαι μέλος στην Επιστημονική Επιτροπή που διοργανώνει το 5ο Πανελλήνιο Συνέδριο Υπερήχων στη Μαιευτική-Γυναικολογία τον Νοέμβριο».

«Πώς ξεκίνησα; Με την πολιτική εμπλέκομαι νωρίς με τη νεολαία του «Ρήγα Φεραίου» αλλά αρχίζω να ασχολούμαι συγχρόνως και με θέματα που απασχολούν την τοπική κοινωνία. Έχω παρακολουθήσει Δημοτικά Συμβούλια επί Δημαρχίας Κατσάρα, όταν το Δημαρχείο ήταν ακόμη στην Κεντρική Πλατεία πάνω από το παλιό καφενείο του αείμνηστου κυρ Γιάννη Σπανού –οι «παλιοί» το θυμούνται- σήμερα, Γιαβάση 9, λειτουργεί ένα φροντιστήριο».

«Η πορεία μου; Στη δεκαετία του ΄90 η ανάμειξη μου με τα τοπικά θέματα της Αγίας Παρασκευής γίνεται περισσότερο ενεργή. Συμμετέχω στο Διοικητικό Συμβούλιο της Δημοτικής Πολιτιστικής Επιχείρησης, με πρόεδρο το 1995 τον αείμνηστο Δημήτρη Χατζή. Το 1996 είμαι υποψήφιος βουλευτής του Συνασπισμού με επιμονή του Μίμη Δαρειώτη και αρχές του 1997 φτιάχνουμε με άλλους (Καφατάκης, Σώκος, Αργυριάδης, Αρβανιτάκης, Παπαγεωργίου, Τσακόπουλος, Καλογερά κ.α.) την Εταιρεία Μελέτης και Προβολής Προβλημάτων Αγίας Παρασκευής, εκδίδουμε το περιοδικό «Εν Αγία Παρασκευή» -μια σπουδαία δουλειά που κράτησε πολλά χρόνια- και το 1998 ως επικεφαλής της ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ εκλέγομαι για πρώτη φορά δημοτικός σύμβουλος με ποσοστό 10,2%. Ακολουθούν πολλές δραστηριότητες, εκδηλώσεις, συμμετοχή σε όλες τις κινητοποιήσεις της πόλης (Περιφερειακή Υμηττού, Μπαρμπίκα, ΣΔΑΜ, Ιόλας κ.α.), συνελεύσεις γειτονιών, δενδροφυτεύσεις, πολιτιστικά και πολλά άλλα που δεν σταμάτησαν ποτέ. Όλα γίνονταν πάντα με μεγάλο κέφι!

Η Δημοτική Κίνηση είχε ανοδική πορεία. Το ποσοστό μας έφτασε το 14% το 2002, 17% το 2006 και 25% το 2010 οπότε για λίγες ψήφους μείναμε εκτός 2ου γύρου. Όλα αυτά γίνονται εν κινήσει, όχι από φιλοδοξία θέσης δημάρχου αλλά από διάθεση αγώνα και δράσης. Αυτό είναι, νομίζω το κύριο χαρακτηριστικό μας όλα αυτά τα χρόνια: Η αβίαστη διάθεση να δημιουργήσουμε, να σχεδιάσουμε με «λογισμό και μ’ όνειρο» που λέει ο Διονύσιος Σολωμός, να συμμετέχουμε, να υπερασπιζόμαστε το δημόσιο συμφέρον των πολιτών και της πόλης. Δεν βρισκόμαστε εδώ, ούτε για λόγους βιοπορισμού, ούτε για λόγους κοινωνικής καταξίωσης».