Αισθητή η παρουσία εκπροσώπων της δημοσιογραφικής οικογένειας σ’ αυτές τις εκλογές για την Αυτοδιοίκηση τόσο στους μεγάλους Δήμους της χώρας, όσο και στην Περιφέρεια. Παρότι η μετάβαση των ανθρώπων του Τύπου θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί συνήθης τα τελευταία χρόνια, το ενδιαφέρον εστιάζεται κυρίως στο γεγονός, ότι η εμπλοκή αρκετών εξ’ αυτών, εστιάζεται σ’ αυτές τις εκλογές σε θέσεις και ρόλους λιγότερο επιφανείς ή… σαμπανιζέ.
Αδιαμφισβήτητα η εμπλοκή ανθρώπων με πλούσιες προσλαμβάνουσες παραστάσεις, έμπειρο και υποψιασμένο «μάτι» σε όσα δημοσίως ή και υπογείως διαδραματίζονται εντός αλλά και πέριξ των κέντρων λήψης αποφάσεων, συνιστά θετικό γεγονός, αφού είναι γνωστό ότι η διαχείριση των διογκούμενων προβλημάτων στις κατά τόπους τοπικές κοινωνίες, γίνεται όλο και πιο δύσκολη, αφού τα προβλήματα πολλά, όπως και οι ανάγκες που καθημερινά ανακύπτουν. Και το κυριότερο, να δίδονται λύσεις, που οι εκάστοτε εκπρόσωποι των τοπικών κοινωνιών καλούνται να δώσουν ελλείψει πόρων.
Σ’ αυτό το όχι ιδιαιτέρως κολακευτικό περιβάλλον, πληροφορούμαστε ότι προτίθεται να πάρει το βάπτισμα του πυρός στους Δελφούς και, στο όμορφο Γαλαξίδι, ο καλός συνάδελφος
Ανδρέας Καρακώστας, ο οποίος όπως διαπιστώνει με σημείωμά του στην επίσημη ιστοσελίδα [
http://andidelfon.blogspot.gr ] του Συνδυασμού «Ανανεωτική Δύναμη Δήμου Δελφών» υπό τον κ.
Θανάση Παναγιωτόπουλο, η σκυτάλη σ’αυτές τις εκλογές θα πρέπει να δοθεί στο αποτέλεσμα: «Η σκυτάλη, έχουμε όλοι ανεξαιρέτως χρέος και ευθύνη απέναντι στα παιδιά μας, να δοθεί στο αποτέλεσμα. Δεν αρκούν οι προθέσεις, τα περίπου, τα… κάπως έτσι, τα μπαλώματα. Είχα την τύχη από την ενηλικίωση μου μέχρι σήμερα ν’ απασχοληθώ επαγγελματικά κυρίως στον ιδιωτικό τομέα. Επί εικοσιπέντε χρόνια στην δημοσιογραφία, σήμερα σε άλλο μετερίζι ως ιδιωτικός υπάλληλος, πριν απ’ αυτή την ενδιαφέρουσα για μένα διαδρομή όμως, όπου μπορεί να φθάσει ο νους του ανθρώπου. Σ’ ό,τι καλό ή κακό έχει να επιδείξει αυτή η διαδρομή με λάθη και παραλείψεις, στοχεύσεις, προθέσεις και σχεδιασμοί, επιβραβεύθηκαν αποκλειστικά και μόνον όταν παρήγαγαν αποτέλεσμα. Και πιστεύω πλέον ακράδαντα: δικαίως. Δεν αρκούν οι προθέσεις για την γάγγραινα της ανεργίας ή της αντιμισθίας, δεν αρκούν οι προθέσεις για να διατηρήσουμε ένα στοιχειώδες επίπεδο διαβίωσης, για να κρατήσουμε ανοιχτά τα σχολειά μας, πρόσβαση στην Υγεία, να διαφυλάξουμε την κληρονομιά του όμορφου αλλά παραμελημένου τόπου μας, να υπερασπιστούμε τον πολιτισμό, την ιστορία μας. Να παλέψουμε για την χαμένη υπεραξία της γης μας και όσων ο καθένας από μας με κόπο και στερήσεις κατάφερε ν’ αποκτήσει για τον ίδιο και τα παιδιά του».